Yaşamamışsın ki sen,

Sesin hiç titrememiş mesela şubat ayazında

Buz gibi bir yol yalnızlığında,

Ölüm hiç öpmemiş ellerini

Hep geç kalkmışsın yataktan

Ve hep geç kalmışsın umuda


Yaşamamışsın ki sen,

Yıllar ekmişsin sadece takvimlere

İçine yaşam serpmemişsin

Kimsesiz kalmamışsın hiç,

Tenin damarlarına dar gelmemiş,

Hep aynı sabaha uyanmışsın

Hiç koşmamışsın kaçan otobüsün ardından

Hiç tekeri patlamamış bisikletinin

Arabanın boyası çizilmemiş hiç

Kalbin hiç kırılmamış çelik zırhının içinde


Yaşamamışsın ki sen

Gül kurutmamışsın hiç yanı başında

Gözlerini ıslatmamışsın hiç, bir gül dikeninde

Hem kurutan hem yeşerten olmamışsın hiç

Çelişmemişsin kendinle

Çelimsiz düşmemişsin yağmur damlalarının hüznünü taşıyacak kadar

Bir sokağı, gece yarısı çıplak görmemişsin

Kibrit alevine saklanmamışsın hiç

Bıçaklanmamışsın hiç kendi yalanlarınla

Bir aşk şiirine sarılıp uyumamışsın

Ellerindeki nasırlara çocukların gibi bakmamışsın ki sen

Yaşamamışsın


Pazar kalabalığında elma pazarlığı yapma yalnızlığın olmamış hiç

Kaybettiğin aşkları hep kaybettiğin yerde bulmuşsun

Hiçbir şiirin içinde ölmemişsin,

Yaralı bir nota okumamış gitarın,

Güzel günlerin adamı olmuşsun hep

Ama yaşamamışsın ki sen


Sesine türküler değmemiş,

Gözlerine ela bir sonbahar…

Çetrefil yollardan yürümemişsin,

Ayakkabın delinmemiş hiç,

Hiç rezil olmamışsın,

Suratın tanışmamış hiç mahcuplukla,

Kiraladığın maskeyle dolaşmışsın hep,

Hepler hiçler arasında sıkışıp kalmışsın

Orta yolu bulamamışsın hiç, ortadan kaybolmuşsun

Sevilmişsin hep,

Taze ekmek sıcaklığı birikmemiş hiç gırtlağında

Kahvaltı masalarında masasız olmamışsın sen,

Sen hiç yaşamamışsın

Ki bakışlarından belli

Sen âşık da olmamışsın,

Suni sarılara boyamışlar hep aşklarını

Yaşamamışsın ki sen

Kadife dokunuşlu yalanlar içinde

İçini boşaltmışlar ruhunun

Sancılarında bir tek damla gerçeğe rastlanmamış

Ve gülümsemelerinde bir nebze umut bulunamamış

Dolu bardaklara gül yaprağı sığdıramamışsın hiç

Kuruyan bir gülü yeşertememişsin

Tam kurutman gerektiğinde gülleri

Sen gözlerini kurutmuşsun,

Sen yüreğini güneşte unutmuşsun…

Şimdi cesedinde hiç umut kalmamış


Yaşamamışsın ki sen,

Hadi çık o tahta kutunun içinden

Hiç yaşamamışken

Hep ölemezsin…

Hadi çık ahşap odadan

Yaşamadın sen!

Ölemezsin de

Bir kelebeği tırtılken bile sevmeden…


Taner ÇAMER….