belki...son bir şiir düşer parmak uçlarımdan

seherin bıçak sırtı ayazlarında sevdama

kaparken sevda oyununda ben perdelerimi

usulca..usulca vazgecerim hayatımdan

ve senden geriye kalan ne varsa

masum çocuk edasıyla bırakırım avuçlarına

ve ben susarım usta


//


sonra.... yetim bir gülümseme düşer bakışlarıma

acılarımı alırken yorgun yılgın omuzlarıma

sen benim belimi büken kaderimdin derim

ve alıcı kuşlar dönüp duruken başucumda

usulca kapatırım perdelerimi paydos derim

suslar sürerim ağıt dolu dudaklarıma


//


ne alacak yazarım şu hüzün sayfalarıma

nede.....nede bir keder bırakırım etrafıma

eskimiş köhne trabzanlara asarken umutlarımı

karanlık izbe sokaklarda yiter adımlarım zamanla

söyle be usta ..söyle bana

bin ah etsemde yeşerir mi kurumuş dallar

ve dönüpte konarmı huma kuşu omuzlarıma


//


sonra yetim bir gümüş düşer tel tel saçlarıma

bilirim bu yürek yine seni özler sonrasına

zaman akıp gider derler ya inanma

yalan be usta

akreple yelkovan hep birbirini vurur da

kaskatı kesilir hep askılarda kalır zaman


//


sonrası mı..sonrası malum be usta

ne senden öncesi vardı benim için

nede senden sonrası olacak zamanda

yeniden dikmem burçlara sevda pankartlarımı

hatta...hatta son bir çığlık borcum olsun

sana / bana / sevdamıza

ben susarım be usta... ben susarım


//


bu gidiş sazsız sözsüz karnavaldır benim için

vururken acılarımı yılgın çökmüş omuzlarıma

saçlarımdaki aklar bana senin hediyendir

senindir usta yüzümde ki derin yazgılar

işte bütün gecişlerim bundandır benim

sazımın telinde intiharda bütün duygular


//


artık vakit tamam be usta

bu sevda hasretin prangalarında yenilmedi hiç

bak can verdi ihanetin yalan rüyalarında

arazlı bir yüreğin haykırışıdır bu şimdi

kanarken sevdam içimde için için usulca

derin sandıklara kilitliyorum ümitlerimi

ve ben susuyorum usta

sonrası mı..sonrası yok be

sonrası malum usta