içindeki yalnızlıktan bahsetmiştin ya geçenlerde
hani hayatın yavanlığından falan
seni aştım dostum biliyor musun
içimdeki yalnızlığın da içindeyim şimdilerde


gecenin herhangi bir yerinde
hani çok uzakta, hani sıcak
sıcak bir dost eli aradığında
hani o soğuk ellerin var ya
sıkıntıdan birbirini sarar
kimseler yoktur yanında
avuçlarında filiz vermez tohumlar


dört yanın dört duvardır, dört sessiz duvar
pencereler boyanır gecenin rengine
dışarda sancı çeken soğuklar
dört duvar, dört taştan duvar
içinde hareketsiz buz dağları
yolların kapalıdır, geçmeye kalkan donar
üşürsün dostum anlıyor musun


tozlu aynaların donukluğundadır bakışlar
dalarsın çıkamadığın derinlere
geçip gidersin zamanın içinden
veya zaman geçer senden öylesine


sadece küçülen insanlar kalır dönemeçlerinde
inan bitmez usundaki düşünceler
hepsi ayrı bir alem; kimi ağlar, kimi güler
konuşsan deli derler, sussan divane


dünya senin etrafımda döner sandığında
dönersin hala bir boşluğun peşinde
ne önünden giden vardır, ne de arkandan gelen
ve her yer bürünür ölüm sessizliğine


yoktur yanında hemen gelecek sandığın bahar
ertelemiştir sana gelmeyi, üzülürsün
donmuş bakışların altındadır yarsız yarınlar
gözlerinin arka bahçesinde oynasa da çocuklar
yine de yalnızlığına sarılp üşürsün
anlıyor musun


seni aştım demiştim ya
artık dünyanın dışına çıkışlarım
şimdi sıcak bir bakış var gözlerimde
penceremde güneşin ilk ışıkları
içimde eriyen mavi buz dağları, yıkılan duvarlar


hoş geldin dost, seviyorum seni
biliyor musun?