sabah kalkarsın tek hayali vardır yatağında

onun yanında olmadığını görürsün,

işte orda başlar özlem,

sonra koşuşturma başlar,

bütün gün bırak onu kendini unutmuşsundur,

hava kararır sen gelirsin eve,

kapının önünde başlar tekrar özlem,

ayakkabılıkta boş iki rafa takılır gözlerin,

sonra anahtarın sesine dalarsın,

alışkın değilsindir,

kapıyı açar açmaz girersin içeri,

derin bir nefes alırsın,

sanki gene onun kokusunu duyacakmıssın gibi,

ama yoktur kokusu,

boynun bükük gidersin yatakodasına,

üstüne değiştirirsin,

sonra başlarsın bağırmaya,

nerde benim terliklerim,

unutmussundur onun olmadığını,

burnunda başlar küçük yanmalar,

gözlerin dolacak gibi olur

ama hemen ayağa kalkarsın

mutfağa dadanırsın,

aparatif birkaç birşey hazırlarsın,

tam yemeğe başlarsın anılar canlanır gene,

onunla bu masada ne anıların vardır,

iştahın kaçar gecersin televizyonun karşısına,

kafa dağıtmaya çalışırsın,

tam o ara gözüne ilişir düyün fotorafların,

kaldıramamışsındır bir türlü,

alırsın fotorafı kucağına

başlarsın tekrar anıları yaşamaya..

gözünden dökülen 2 damlaylayla gelirsin kendine,

fotorafı koyarsın yerine ve geçersin yatağa,

ağlamayacaksındır yakışmıyordur sana,

kafanı koyarsın yastığa,

ne sağa dönebilirsin ne sola,

sadece yukarıya bakarsın,

ağlamamak içindir belkide,

düşünürsün yaşadıklarını,

o büyük acın yavaşça yerini yorgunluğa bırakır,

gözlerin yavaşça kapanmaya başlar,

ve bir günü daha böyle gecirerek

ona 1 kademe daha yaklaştığını düşünürsün,

küçücük bir gülümsemeyle uykuya dalarsın..