Bir olumlu, bir de olumsuz bakmalı hayata.
Ateşi düşünmeli insan.
İcadıyla halledildi pek çok sorun,
Sönmemesi için uğraşıldı bir korun.
Hep yanık tutuldu.
Nasıl yaşamışız dediler ateşsiz yıllarca.
Sonra çoğunu gördüler,
Adına yangın dediler…
Yangınlarla yandı pek çok ömür.
Suyun ateşi söndürdüğünü öğreninceye kadar.
İyi ki su var dediler.
Su olmasaydı ne olurdu hayatımız derken,
Yağmurların oluşturduğu selleri tanıdılar.
Yaşadıkları yerlerin yok olduğunu görüp
Bunun da zararmış fazlası dediler.
Su ve ateş aşk gibidir zira.
Ya da aşk, su ve ateş gibi.
Zehir etseler de ömrü,
Üçü olmadan olmuyor hayat.
Ya aşkın fazlası…….
O da diğerleri gibidir.
Bazen sel gibi sürükler insanı bir bilinmeze.
Bazen de yangın misali yakar içten içe…
Aşk sel gibi sürüklese de,
Yangın misali yaksa da cayır cayır.
Aşkadır en büyük hayır.
Aşkladır hem dünya hem ahrette cennet.
Aşkla geçirsen de bazen cinnet.
Aşk, maşuk olmasa da aşktır.
Gerçek aşk;
Cehennemde yanar gibi yanmaktır.
Ya maşuğu bulmak,
Maşuk bulunmazsa aşka aşık olmaktır.
Mecnun misali düşsen de dile,
Yapılsa da hicran için nice hile.
Vuslat olmayacağını bile bile,
Her gün çekilse de nice çile,
Gerçek aşk;
Belki sararıp solmaktır,
Bel ki ebediyen kavuşamamaktır,
Ammaaa,
Bir an bile aşkı yaşamak,
Evrene sahip olmaktır.

Mustafa EROL