akşam zifir karası,
çıngırak misali zaman
hayatın kuyruğunda,
nefes idam ipinde,
ayaklarım yerin dibinde,
ruhum okyanus ağlayışı...

sen...
sen bir gül çiçeği,
kan gibi sıcak,
karanfile küskün,
gözyaşıma düşkün...

ellerimde sancı dalgaları,
vurur yürek kıyılarıma,
cingenenin raksıdır akşam..
söz dağlı, göz bağlı,
zincirleri göge asılı,
kelepçeler kendine tutsak,
pusuya yatmışım
mutluluğu çalmaya,
güvercin kanadında,
ucuyor yıldızlarda...

sonra sen giriyorsun,
kapılar,
kapılarım kâinat kadar açık
ve dokunuşun çıkıyor,
sahnede başrol onun,
ellerin ipeksi,
ellerin bebeksi,
kulaklarım gökgürültüsü,
hayalim uğulduyor,
ve çıkan ses
milyonlarca çan sesi...

bitsin artık bu kâbus,
dinsin bu çırpınışlar,
gözlerim ufka kilitli,
ve dilimde bir lakırdı,
içim yırtılıyor,

Seni Seviyorum...

11.Kasım.2010 / Mühlheim am Main

Metin ESER