Yar…
Ne çok sıcaktı,
Ne de ruhumun yalnızlığına
Refakat eden bir ayaz vardı
Sanki kalbimin
Suskun sayfalarında
Kaybolan bir nefeslik aşk hicrandı
Ne ikmal ettiğim tecrübeler,
Ne muğlâklık
Yaşatan o hüzünlü haller ardı
Gönlümün yitik mecrasında
Hakikate muhtaç
Olmam nedenli manidardı

Ey manasına
Meftun bırakan, esrarlı
Nidasında savuran aşk nerdesin
Hangi Abidin sahnelenen
Kaderinin insicamında
En mübarek bir hecesin
Gönlün yekpareliğinde,
Latifliğin naifleşen mecalinden
Edebi marifetsin, bazen hüzün
Bazen de sürur için tek adressin,
Bahşedilmiş bir ulviyetsin

Ruhumun
Açık denizlerinde açılmış
Bir yelkenli
Misali engin ve zarifsin
Sessizliğin her halinde
Efsunlaşan bir gül-i nihalsın,
Hasretsin, şevksin
İnsan için asla vazgeçilemeyen
En zarif ülfetsin
Ve ölümsüzleşensin
Ne tenin, ne nefsin ve ne de
Emelin marifetisin
Sen, akdim için meşksin

Ruhumun
Hicran sayfaları, senin
Serencamından akseden umutlardır
Sensizlik içinde, ne cennet
Ve ne de cehennem
Hakkıyla anılan farktır
Nar bizzat halin
Manalaşan damlalarında,
Sevdana açılan hicrandır
Kalbin sahibini
Anlamak ve bu manada
Kul olmak aşk için vuslattır

Gülüp
Geçme bu halime,
Serdettiğim fakirliğin
Edebi niteliksizliğine
Mütehassıslık kalbimin
Suskunlaşan badirelerinde
Nasip perdesinde
Sinemde uhdeleşen melalimi,
Her vakit titreten
Aşk hali edep derdinde
On an ve vaki olan
Bir zaman içinde sessiz
Ve sakin göçsem sevda ile

Mustafa Cilasun