yanakların badem çiçekleri rengiydi Zîlan
gülüşlerinle kışı rahat geçirirdi dağlar
üzüm vermez bağlar
güvercinlere kol kanat olan insani desteğinle yaprak açardı her bahar
her mevsim huzura sevdalı sözlerinle yeşil görünürdü
canım dediğin değerler
kanımdandır diye sarıldığın güzellikler




bakışların yıldızlardan kat kat üstün derinlikteydi Zîlan
sana bakan farklı bir dünyayla karşılaşırdı
sana yüzünü çeviren maşallah diyen kelimelerle tanışırdı
davası özgürlük
kasası barış kokan




saçların zap suyu uzunluğuydu Zîlan
gür çıkan sesinle kargalar bile susardı
kavuşurdu birbirine dijle ve ferat
ve sayende aynı sofrada
aynı niyette buluşurdu mezopotamya halkları




ve bütünlüğün yarınlara bir an önce varma umuduydu Zîlan
ki bu nedenle çocuklar adını söyleye söyleye oyun oynardı
ki bu sebeple yürekler hakkını ödemek için şiir yazardı
büyük bir memnuniyetle
kocaman bir evetle