Çatlamış dudağımda,ıslanmış damla mısın?.
Yüreğimde duyduğum,erişilmez haz/mısın,
Açmışken kollarımı,gelmek isterken sana;
Ben sana gül oldumda,sen bana yaban/mısın.

Gönlümün kapısında sönük kaldı gözlerin!
Kalbi kırık bir hayat,kanayan yarammısın,
Bahar gibi gördümde,yoksa hazanımmısın;
Ben sana gül oldumda,sen bana yaban/mısın.

Beni çağırdığını,bir kez olsun duyabilsem!
Sevdalı başımın,bitmeyen yasımısın,
Kırk kapının artığıyım senin sayende;
Ben sana gül oldumda,sen bana yaban/mısın.

Ağaçlar hazırken, murada ermek için!
Hiçbir katkın olmadı,sevilip sevmek için,
Yalnızlığımın şehri,gönlümde umman mısın;
Ben sana gül oldumda,sen bana yaban/mısın.

Ne bir şiir,ne musiki,herşey sağır şimdi içimde!
Kalbim kafeste bir kuş,ruhum son nefesinde,
Hayatım tarumar,gönlümde harmanmısın;
Ben sana gül oldumda,sen bana yaban/mısın.

Hatıralar demleniyor, benim afak’ımmısın,
Güneşin batışında,hüzünlü efkarmısın,
Boşa gitmiş boşa.. bunca sarhoş yıllarım;
Ben sana gül oldumda,sen bana yaban/mısın.

Güneşim doğmuyor artık eskisi gibi,,gönül odama!
Ne önemi kaldıki bakışlarının, anlamı yoksa,
Yüreğim ıslak bir zemin,ruh körkütük,darmadağın;
Ben sana gül oldumda,sen bana yaban/mısın.




duygulaın şairi
boyabat.lı