03.11.2010



Bu gün umudun hüzne çalan yüzünü yazıyorum
Senden uzaklarda
Sessizliğinin çıldırtan suskunluğu ve yorgun yüreğimde biriken hasretinle.
Özledim diyemiyorum, özlemek suçmuş gibi, bu adsız yetim yerde.
Sonra başımı dizlerine yasladığım günler giriyor kanıma, üşüyorum.
Hani ellerin yarınlarımızı işlerdi, sevdamızı işlerdi ya,
Şimdi sadece ellerini düşlüyorum.
Bu cehennem artığı zamanlar çakılırken sırata
Unuttum çoktan cenneti, ruhumu tutuşturan yangınlarında.
Biliyor musun, hiç bir sevabın manası yokmuş meğer, gözlerinin yokluğu yanında.
Hani sen hep derdin ya sabret.
İşte bende senin için yaşıyorum, bu dünyaya ibret.
Sanmaki mutluyum, kanarken her yanım, çürümüşken baktığım yer
Hangi deniz masum görünürki gözüme
Hangi dalga saçların kadar kuvvetle çarpar sandın şimdi yüzüme.
Çiçeklerin kokusunu unuttum çoktan.
Göğün mavisini, şafakta yükselen güneşi,
Gün dediğin nedir ki .
Her an kapımdayken gecenin dehlizi.
İsyanın eşiğinde, günahların girdabındayım.
Gözlerime bakabilsen,
Gözlerimle Azrail’in şakağındayım.
Öfkem vuruyor feryatla savrulan her sözüme
Dönmeyeceğin gerçeği bir bıçak gibi saplandıkça özüme.
Gücüm kalmadı
Düşüyor omuzlarım.
Seni emanet ettiğim o kara toprağın yüzüne

Serdar KURT