Ne anneler günü geçti sensiz nede bayramlar
Gündüzlerin tadı yok ki karanlık akşamlar
Elden anne olmuyor yabancı hep bakışlar
Çok özledik seni muhtacız anne

Düzen kurdu çocukların hepsi bir yerde
Bazen neşeli bazen kederde
Gönüller hep buruk yaş var gözlerde
Rüyalarımıza girip sevindir bizi anne

sen gidince hepimiz çaresiz kaldık
Hayellerle yaşadık rüyaya daldık
Derdimizi dinleyeni hep sen sandık
Perişanlık diz boyu dön artık anne


Yolumu şaşırdım da doğruyu bilemedim
Hep acıyla yaşadım hiç gülemedim
Bana layık gördüğünüzü ben sevemedim
Gelde dinle derdimi mutsuzum anne


Acıyla kederle hiç yaşanırmı
Doluya koysam olmuyo hiç boş alırmı
Kör bogaza yetmiyo kenarda kalırmı
Söylesemde el oğlu bilmiyor anne


Sen varken kıymetini biz bilemedik
Ne yaptıysak düzenine yol veremedik
El kızı geldi artık biz evine giremedik
Gelde yak ocağını tütmüyor anne


Sen gidince yanlız kaldı babam
Yatağın soğudu bomboş kaldı odan
Dağıttılar evini hiç kalmadı hatıran
Gelde kur düzenini el kıymet bilmiyor anne


Öksüz kaldı iki oğlun beş tane kızın
Ne yaptıysak geçmedi yüreğimizdeki sızın
Bumuydu kaderimiz bumuydu yazın
Hakkın yazdığı yazı silinmiyor anne


Doğru yok yalan var yarım sözlerde
Merhamet arama hiç bir gözlerde
Mutluluk geçmişte silinmemiş izlerde
Arada bir anarız ağlarız anne....
GÜLLÜ AYTEKİN