anlatamadım ki kendimi ne sana ne de aynadaki bana.
yaşayamadım gerçek beni bu mekanda...
engellenmek kara bir çizgi kaderime çizilen,
silemediğim...
anlatamadım kendimi ne sana ne de aynadaki bana.
oysa kararlıydım...
bütün bedelleri ödüyorum "bedel" karşılığında...
belki de hayatta olağan bir şeyi yaşıyorum
herkes gibi,
bedel ödüyorum.
oysa bu kadar zor olmamalıydı anı yaşamak!
bu kadar zor olmamalıydı takvimden kopan her sayfanın ardından,
küçük bir buse kondurabilmek hayatın yanağına...
gözlerden süzülen iki damla mutluluk gözyaşının ardından,
yeniden başlayabilmek hayata...
bu kadar zor...
olmamalıydı.
vazgeçtim artık bütün güzel olanlardan...
hayattan, vazgeçtim.
inanmayacaksın biliyorum,
"sen" diyeceksin, "sen mi?"
inadıyla dünyayı alt üst eden sen mi?
son demlerindeyim ya hayatın,
aynadaki benin de son günlerindeyim...
nice sevmeler, nice ölmeler bıraktım ardımda...
hüzün rengi bir hayat...
herşeye rağmen inatla yaşadığım...
buraya kadarmış yolum şimdi bir kova su dök ardımsıra..
her ne kadar geri dönmeyeceğimi, dömemeyeceğimi ikimizde bilsek de,
bir ihtimal...
sonra el salla peşimden gözyaşları içerisinde,
ve dönüp arkama bakayım son bir kez...
giderken yanımda götürüyorum bir bavul dolusu hayatı,
ve seni...


06.10.06 23.27