—“İnsanlarda bir takım ince, yüksek ve asil duygular vardır ki insan onlarla yaşar. İşte o ince, yüksek, derin ve asil duyguları en çok duyabilen ve diğer insanlara duyurabilen şairdir.”
M. KEMAL ATATÜRK


Mecbur kalıp dinledim kerhen de alkış tuttum
Bir Edep yoksulunu sanatçı görenler var
Şiirimin içine birazda hiciv kattım
Ahlaksız birisine çok değer verenler var

Hayatını zindanda meyhanede tüketen
Bazen tımarhaneyi bazen sürgün hak eden
Ömrünü ayyaşlıkla geçirip heba eden
Bir densizin peşinde huzura erenler var

İzzet onur haysiyet şairde yoksa eğer
Nasıl şeref dağıtır millete verir değer
Adaptan nasipsizler şiirde ancak söğer
Meclise destur ile saygıyla girenler var

Her türlü necis kelam şiire olmuş esin
Şimdi o karanlıkta çıkar mı acep sesin
Sıratta dengen nasıl kesildi mi nefesin
Gişede asileri def gibi gerenler var

İçiyorsan bana ne keyif senin içersin
Kızgınlığım din ile niye dalga geçersin
Sende her fani gibi HAK yanında naçarsın
Mahşerde kara olan defteri dürenler var

Şiir diye yazmışsın hepsi belden aşağı
Çöplüklerin içine serip yattın döşeği
Rakıyı içmeyince hakir gördün eşeği
O hayvanın hakkını mahşerde soranlar var

Şair Ahmet diyor ki kokuşmuş o dil ile
ATATÜRK ün ismini ağzına alma hele
Toplum kurallarını öğrenip çık bu yola
Gün gelir pisliğini ortaya serenler var

AHMET SİVRİ
05/11/2010