Ben, onu hep gece yarısı çağırıyorum
Onsuzlukta uyku tutmuyor beni
Güneş bile göremiyor gölgemi
Ne geceyi sevebiliyorum, ne gündüzü
Onsuz gülüşemiyor insanın yüzü
Beşeri sevmiyorum, Tanrıya isyanım var
Hangi yola girsem çevrem dört duvar
Ben, onu hep gece yarısı çağırıyorum
Yorduğumda da ağlıyorum, sorduğumda da

Ben, onu hep gece yarısı çağırıyorum
Onsuz hayal kurmuyor, rüya göremiyorum
Gecelerim tek düze, mevsimlerim tek düze
Ne bahara kızabiliyorum ne de güze
Yazın ter atıyorum, kışın lapa lapa kar
Ne yar çıkıp geliyor ne de beklenen bahar
Ben, onu hep gece yarısı çağırıyorum
Donduğumda da ağlıyorum, yandığımda da

Ben onu hep gece yarısı çağırıyorum
Onsuz yapamıyorum, onsuz bakamıyorum
Onsuz hiçbir tabuyu yakıp yıkamıyorum
O yoksa geceler boş, o yoksa umudum boş
O yoksa yürek titrer o yoksa aklım sarhoş
Ne elim kalem tutar, ne yüreğim ses verir
Ne de kadehimdeki şarabım nefes verir
Ben, onu hep gece yarısı çağırıyorum
Yazdığımda da ağlıyorum, sızdığımda da

Ben, onu hep gece yarısı çağırıyorum
Her çağırdığımda uzaktan gelir
Hep gurbettekini sevmişimdir. O bilir
Bir elinde hasret, bir elinde kor
Onsuz yaşamak kadar onunla olmakta zor
Onu yine çağırdım öylesi bir gecede
O gelince de ağlıyorum, gelmeyince de

04.11.2010/ Samsun

İbrahim COŞAR