1
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
942
Okunma
Çocukken kumdan kaleler yapar,
Dalgalar yıkmasın diye nöbet tutardık.
Kar yağardı,kardan adam yapar,
Erimesin,Güneş batsın diye saat sayardık.
Ovalara,kırlara up uzun yatar,
Bulutlara bakıp masum hayaller kurardık.
Düğün,nişan oldumu babamızın elinden tutar,
Kendimizi hemen çarpışan arabaya atardık.
Anamız bize ekmek arası birşeyler yapar,
Sokakta onu arkadaşlarla paylaşırdık.
Ağaçların tepelerine çıkar,
En yükseğe oturmak için yarış yapardık.
Kağıttan gemicikler yapar,
Suda onlarla oyunlar oynardık.
Ama en çokta büyüklere bakar,
Bir an önce büyümek için yol bakardık.
Bilmezdik hayatın bu acı yanını,
Biz dünyayı hep oyun sanırdık.
Bilmezdik yaşamın çirkin oyunlarını,
Oyunu bizimkilerden ibaret sanırdık.
Hiç suçumuz yok ama nerden bilelim,
Çocukluk işte...
5.0
100% (1)
Cevap Yaz