sevdam çoğalıp ırmaklar gibi çağladıkça
ben setler çektim duvarlar ördüm duyğularıma
özlemlerin yakıp dağladıkça yüreğimi
yaşlarımı içime akıtıp kuruttum gözlerimin pınarını
bir bilsen sen ne acılar çektim ne acılar ben
sensiz her gün her gece seni sensiz yaşarken
öyle çaresizdimki bir çıkar yol bulamadım
ben sensiz çaresiz geleceksiz ve imkansız
her gün göz yaşlarımla eridim
çekip gidemiyordumda demir atamıyordum
sensiz senin olmadığın hiç bir limanda
aşk buyumuş meger yanıp kavrulmakmış
son bahar yaprakları gibi
toz olup savrulmakmış imkansızlıklarda
ben sevgilim ben seni
öyle çok sevdim öyle çok sevdimki
haps ettim dertlerimi unuttum geçmişimi
sevinçlerimi yaşayamadım doyasıya
aklım fikrim hep sendin
sanki seninle gelmiştim dünyaya
hala böyle duyğular arasında
umutlar besliyorum
bu kutsal aşkımıza
çünkü ilk baharları yaşatan
cana can katan
bu son bahar sevdamıza
seni seviyorum
iyiki varsın iyiki sevdim
varlığın şifamdır yaralarıma
aklar düşsede saçlarıma
karlar yağsada dağlarıma
bir kardelen olurum
yine açarım sana
dünyaları verseler
degişmem ben bu güzel
gün batımı sevdama
seni çok seviyorum
bütün sevgisizliklerin inadına
armağan olsun şiirim
sevenlerin adına.


kanayanyaramsın.