Yaşamak varmış seninle,
Bir sabahın erken saatlerini.
Paylaşmak varmış sonra
Bir dilim ekmeği ve siyah zeytini.
Bir fincan çayı yudumlamak,
Gözlerinin kahvesinde.
Yolculuklara çıkmak varmış,
İpekten daha güzel teninde.

Kücücük ellerini tutmak,
Sevmek, öpmek istermiş gönül,
Hayalin olmuşum bir de,
Bunu da duymak istermiş.
Bakışlarım, girerken gözlerinden,
Neler anlatti bana,
Ve ruhunun o paklığını,
Yüzünde gördüğümde.

Fakat ne çare ki,
Kavuşmak bir an gibi,
Ayrılık bir asır gelir ya insana,
Yine gelmiş, hasret treni,
Son seyahatine de çıkayım,
Birikmiş gözyaşlarım,
Az sonra akacaklar.

Saat sayılı, vakit geliyor,
Yüreğim çırpınışlarda,
Ayrılığın hançeri, kınından çıkmış,
Acımasızca batacak kalbime,
Ve ayaklarım gitmek istemese de,
Katlanmak var kaderime.

Son öpüşmeler, son dokunuşlar,
Gözlerde buruk veda,
İçte titremek var,
Sıcaklığından kopunca.
Üşütüyor beni bu ayrılışlar,
İşte saat geldi ve son tik taklar.
..............
..............
..............
Hoşçakal çiçeğim.
Yine geleceğim.

Metin Eser