Dili, kavmi değil de, îmânına bakarak
Kürtleri ve Türkleri… Lazları da affeyle.
Bakmadan cinsiyete, yaşayan insanları
Erkekleri, dulları, kızları da affeyle.

Sevâbımız varsa da, günâhımız daha çok
Gel kendini aldatma, boş laflara karın tok
Hiç kimsenin yüzüne, bakacak hâlimiz yok
Günahlarla kararmış, yüzleri de affeyle.

Kötü şeylerdir dâim, nefsin hoşuna giden
Sanki birer kargayız, biz olduk çöplük diden
Dedi/kodu, gıybeti, diline tesbih eden
Mâlâyâni söylenen, sözleri de affeyle

Sonunda pişman olur, övünürse soyuyla
İnsanlar yargılanır, elbet bir gün huyuyla
Bedeni ortak edip, işlenen beş duyuyla
Mahreme nazar eden, gözleri de affeyle.

Her şeyleri eritir, tuttu mu benim ahım?
Dese de neye yarar, ben Kral’ım, ben Şah’ım
Yalvarırım ben sana, ne olursun Allah’ım!
Affetmeyi seversin, bizleri de affeyle…

27/10/’10
Hanifi KARA