İki koldan sarılmışsın leb-i deryaya,
Ne Mecnunlar büyüttün nice Leyla’ya,
Bilesin ki Avrasya senden ibaret!
Mükafattır bana sende esaret.

Kıymetini anladım başka ildeyken,
Özlenilmez misin adın dildeyken?
Bir konuşsan bana neler söylersin,
Sen bize kucak aç! Unutanı neylersin?

Kaç millete kucak açtın ömrün boyunca?
Kim yaşamış seni gönlü doyunca?
Kaç şehir var adına şiir yazılan?
Yeni nesillerin için hazırlan!

Açılan kapısın Ortadoğu’ya,
Bir kolun el uzatmış Anadolu’ya,
Sayende yetiştik batının ilmine,
Tarihin sığdırılmaz bir zaman dilimine.

Seni görmemiş dostlarımdan dinledim methini,
Fark edemediğime yakındım eşsiz cennetini,
Bir sır saklıyorsun! Çözemedi faniler,
Senin için yazılmış methiyeler, maniler.

Karadeniz’i azad eden boğazın sahibi!
Güzelliğinin yok ki mütevazi tarifi,
Bir eksiklikmiş seni görmeden ölmek,
Bitmez rüya gibisin, kimin haddine bölmek!

Uzaktayken gelişti sayende sabrım,
Düzeldi düzelmez denilen tavrım,
Hasreti öğrendim sana özlem edeli,
Ya vuslatının ölçülür mü bedeli!

Bak yalnızım İstanbul,dost olalım seninle,
Yorulur da düşersem kaldır beni elinle,
Huylarımız benziyor, ben de ağlarım her güz,
Beni yalnız bırakma! Varsın ara sıra üz.

Ya da kardeş say beni, ağabey şefkatiyle,
Böyle kabul et beni, bütün hilkatiyle,
Her yerinde anım saklı, izledin bir göz gibi,
Sessizliğin ders oldu, kulak verdim söz gibi.

Yeditepe yetmez ki seni tanımlamaya,
Hangi lugat çaredir seni yorumlamaya?
Tek şehir dört mevsim var mı ötesi!
Bu vatanı sevmeyenin sensin reçetesi.