Bahar gelir bizim eller şenlenir,
Durma, düş yollara, gel yavaş yavaş.
Keven ateşinde çaylar demlenir,
Tomurcuğa durur dal yavaş yavaş.

Çiçekler dökülür, ışgına döner,
Güzeller sevdanın köşküne döner,
Umutsuz aşıklar düşküne döner,
Eser gönüllere yel yavaş yavaş.

Arılar çiçeğe banıp göçüyor,
Kuşlar ağaçlara konup göçüyor,
Faniler dünyaya kanıp göçüyor.
Yine görünüyor yol yavaş yavaş.

Haftalar çaresiz, aylar doymuyor,
Akar kar suları çaylar doymuyor,
Nehirler boşaldı koylar doymuyor.
Düşer yücelerden sel yavaş yavaş.

Gökyüzünde sığırcıklar ötüyor,
Ufuklar kızarmış, güneş batıyor,
Garip hanelerde duman tütüyor,
Döner yuvasına kul yavaş yavaş.

Bahar ayı beni benden götürür,
Götürür de uzaklarda yitirir,
Hüdai’yim dert küpüne batırır,
Lal olur ağzımda dil yavaş yavaş.

09.01.2010 Kütahya