Bir yanım uçurum, bir yanım sensizlik ama her şeye inat avuçlarım yinede sımsıkı;
Hava puslu, etraf ise sessiz elimde senden kalan yarım kalmış yaşanmışlıklar ,
Dikenlere aldırmadan yalın ayak yürüdüm gecenin dar sokaklarında.
Yüreğimle ezdim tüm engelleri, yinede düşürmedim avucumdaki son yitiklikleri.

Yüreğim sürgün yemiş matem çöllerinde kayıplarına yas tutarcasına kimsesiz !
Ellerim kaybettiklerine isyan edercesine çaresiz soğuk ve üşüyor sensiz.
Zamansızdı bu gıdısın yoksa cevap mıydı arkana bakmadan gidişin,
İyide neyin cezasıydı bu sürgün yüreğe vurulan bunca zincir ;
Kalmak zor geldi bilirim bunca yıkımdan sonra ,
Hesapsızdı yola çıkışın avuçlarında bunca yarım kalanları görmedi yüreğin.

Yüreğin karanlık gecende yıldızların yok artık bilirim,
Zamanın işlemez, aldığın nefesler sana yasam için fırsat vermez !
Bedenin kurusun toprak olsun istersin , bu bile zor gelir o dar yüreğine;
Şimdi sen düşün elinde kalanları ve hoyratça arkana dökerken bıraktığın onca umutları,
Sen düşün !!! Gönül terazin yasam ağırlığını nasıl kaldıracak !!!!!!
Bende ilk defa düşünmeyeceğim elimde kalanları senle seninle olan onca zamanları ,
Hatırlamayacağım , ölçmeyeceğim, tartmayacağım ;
BENİM GÖNÜL TERAZİM BOZUK ARTIK. …ELVEDA…

CANFES KARACA&CEYLAN GÖZLÜM