SOKAK’DA

istanbul’da
iyi semtlerden biri
bende orda yaşıyorum
bilirim
Beşiktaş’ta
Barboros bulvarı’nın
kenarında
kafe önünde ki
bir kaç banktan
birinde
ne kadar zamandır
bilmiyorum
bir hanım yaşıyor....

evi barkı o bank
eşyalarını yerleştirmiş
gayette muntazam
görmelisiniz titizliği
ayağında ki çoraplardan belli
kar gibi...

kalabalığın ortasında
öylece sessiz
belki de hasta
belli kendinden habersiz
yaşamakta
her gelip geçişimde
gözlerim ona takılıyor
bazen,yanında ki banka oturuyorum
bir baksa yüzüme diyorum
hemen koşacağım derdine
niye sokakta diye
ama hiç ilgilen miyor
gülümse miyor
konuş muyor
geçen gün,yine
geçerken yanından
çok yağmurluydu hava
dört şemsiye açmış
hepsi de eşyalarına
kendini naylonlara sarmış
yine öylece sessiz
oturuyor,kar gibi çorapları...

yaşı da var,kemale ermiş
hiç kimsesi yoksa da
ilgilenecek bir makam da mı yok
ne yer ne içer
hiç görmedim
bir şey yediğini
Allahım dedim
acımak haddime değil
sen bilirsin
ama bu nasıl yaşamaktır
sebebi belli değil...

sokaklar ve gece de
yalnızlıkta korku
mutlaka olur
bu nasıl yaşam ki
kalabalığın orta yerin de
görmüyor kimsenin gözleri
ilgilen miyor kimse
benimse,konuşmaya cesaretim yok
bakmıyor çünkü yüzüme
içime söz geçmedi
yazayım bari dedim
kalabalık,ilgisiz insanlık
ne kadar yazık
nasıl bir şey yalnızlık
ve nasıl bir duygu ki
sokakta kalmışlık
utansın insanlık....

serapertence20/10/2010