Şiir;



Kovulsa da divanında. Adem gibi ,
Öğrenilen kelamla af dileyebilmektir.
Bin yıl beklese de ve dahi kimse dinlemese de,
Nuh gibi çaba gösterebilmektir.

Şiir;

Süleyman gibi göz açıp kapayana değin akla düşen,
Zirvesine vardığında, Musa gibi dilin tutulduğu,
İbrahim’in ateşine su taşıyan karınca gibi;
____"Safımız belli olsun diyebilmektir."
Ve dahi boynuna bıçak dayayan babasına, İsmail gibi;
Allah’a verdiğin sözü yerine getir diyebilmek.
En dertli anında bile ,Eyyub gibi sabır gösterebilmektir.

Şiir;

Gerçeklerden kaçıldığında ,Yunus gibi karanlıklara gömülmektir,
Koca koca insanlara,anne kucağında,İsa gibi yol göstermektir.
Şuayb gibi ölçüyü tartıyı doğru tutturabilmektir.

Şiir;

İçine düştüğünde,en derinine düştüğünde,
Yusuf yüzlü bir aşk bulabilme ümididir,
Gözleri kör olsa da Yakup gibi ,
Sevdiğini kokusundan tanıyabilmektir.

Şiir;
Düşmanına dahi,
___"En emin sensin Ya Muhammed" dedirtebilmektir.


Şiir;



Açmasını görmese de, bir goncanın başında,
Bülbül gibi sabahlayabilmek.
Leyla’da ne buluyorsun? Sorusuna Mecnun gibi;
____"Benim gözümle görmedin ki"cevabını verebilmek.
Şirin bir gülümseme için dağları delebilmektir.
Şiir;
Bazen ;
Aklın,derin kuyusunda çekilen boş kovayı,
Akan terle doldurabilmektir.

Şiir;
Allah için düşünmekse güzeldir.
Eğer uğrunda ter dökülen hak ediyorsa,
onu kaleme dökebilmektir.

Hattab(Y.K.)