yıkılır üstüme sensiz bu şehir
yığılır kalırım yorgun düşer yüreğim
tövbelerim susar sus kalır dudak kıyımda
tarumar olmuş bir bahar üstüme basıpta geçer
sen baharda kalırsın ben beşinci mevsimde
acın içime otururda sus kalırım susarım...

susarım susmasına acım susmaz
en derinimde kanayan yarasın içimde
inceden inceye sızısın şimdi sol yanımda
koca yangın artığı külsün avuçlarımda
yanar canın yanar senin yakyığın yerde
günahlara tövbe gibi sonsuz secdelerde
sığınırın hiçliğimin gölgesinede susarım...
susarım...

susarım...
acılarıma çocuklar gibi çığlık çığlığa susarım...

sen sonrası dünde kalanlar
şimdi öksüz kalır eski hatıralar
hüznümü paylaşır gök yüzünde martılar
rengarenk umutlarım güneşi unutur
mülteci düşer soluk gülüşlerim
hep sağnak artık suslarım...

aklıma düşersinde yıldız misali
katran karası gecelerde acın düşer içime
perdelere sığınırda çekilirim hiçliğimin gölgesine
yavaş yavaş kapanır gözlerim acın acın düşerde içime
azgın nehirler gibi yerleşirsin tüm hücrelerime de susarım...

hiçliğimin buz kesmiş ayazında
gecelere param parça saçılır üşümüşlüğüm
hüzzam bir şarkının nağmelerine ney tadında
sensizliği katık ettiğim şiirlerin mısralarında
solo keman eşliğinde susarım sana...
susarım...

Hasan ODABAŞI