kör değildik duygulardan yana
yüreklerimizden çıkan her söze
altın bulmuşuz gibi sarılırdık
boş vermezdik hızlı giden zamana
avuçlarımızda saklamaya çalışırdık
birbirine güç katan enerjilerimizi
hiçbir engel yolumuzu kesmesin diye




kör değildik güzellikler karşısında
gözlerimize gelen her rengi bahar yeşili bilirdik
ve nerede bir kır varsa/hangi dağda bir yamaç dalgalansa
oraya koşar
beslenme çantamız olan kalplerimizi
takas yapardık kim daha çok seviyor diye




kör değildik zor durumlar ertesinde
başımıza isabet eden acılar urfa isotunda olsa da sancısı
birbirimizi teselli etmek için
mardin kanatlı güvercinlerden kanat çalardık
özgür olmaya yemin ettiğimizi anlasın diye herkes




ve kör değildik yalnızlığın koyu t/adında
gece-gündüz merasiminde
birbirimizi kucaklamak
birbirimizi tamamlamak için gün(ler)den
kendimize ömürler elde ederdik
çok halde yegane anlam kazandığımızı bilsin diye kitaplar