İlk yıldız sönmeye Habil’le başlar
Ve de devam eder dünya durdukça
Zıvanadan çıkar Kabil’le taşlar
Nefis ile şeytan tuzak kurdukça.


Yıldız bazen kayar kuyuya iner
Olgunlaşır orda Yusuf misali
Kıskanç kardeşlerin kinleri diner
Zorlaşır Yakup’un oğul visali.


Nil nehrinde yüzer sepet içinde
Firavun sarayı onunla ışır
Mahlûk faydalanır yatarken inde
Her dönem karanlık, ışık kapışır.


Nemrut sefahatte ışıksa narda
Narı cennetlere çeviren kul o
Her bir karanlıkta, hep ışık kârda
Dağ’da, çöl’de, nar’da nurlu okul o.


Azgının elinden çıkar semaya
Oradan gösterir kutlu yolunu
Vereceği bir şey yoktur âmâya
Sarsa sarmalasa sağ ve solunu.


Nihayet; karanlık çölde görünür
Cehli aydınlatır bin güneş gibi
Yüzyıllarca kara yerde sürünür
Hep ışık göğüsler yarışta ipi.


Yıldızın işi zor çünkü o ışık
Yarasalar kıymet anlamaz bilmez
Çok az kimse ona dost ve barışık
Karanlık; geceden korkmaz irkilmez…


Salih Yıldız…15.10.2010






.