vay be, vay be MIHO dostum...
demek öyle ha!..Demek ki sen de yedin ha!..
mavi gökkube altında,masmavi denizin güzelliğine...
kanarak,masmavi duygularla tozpembe hayallere dalıp,
o saf ve tertemiz duygularınla sevdin, sevdin...
ve kalıp yedin ha!..

seviyor dedin, satmaz dedin...
onun için dağları deler, gökyüzüne çıkarım...
dedin demek ha...

ah ulan MIHO can!..
dur!.. aman ha, dünya’ya, felek’e küfür etme!..
suç sana kalıp atanda da değil...
bütün suç sende MIHO kardaş sende...
yok, yok... lanet olsun dostum, yok...
ne gerçek dost, ne de içten seven var...
ah ulan MIHO..sen gel canından çok sev,
değer ver, koru...o seni bir kalemde silsin...
hem de yok yere ha!..

yapar bunlar MIHO can yapar...
çünkü kalpleri nasır tutmuş,
aşktan, sevgiden, dostluktan ne anlarlar?
seviyorum der foss çıkar...
geliyorum der, yalan atar gelmez...
delikanlıyım der, kalleşin teki çıkar...
değmez can dost değmez...sıkma canını...

ee MIHO can, yanma haline cano, yanma...
senin gibi yanan çok kurban, inan çok...
iki yüzlü insanlar oldukça, kalıp yiyeceğiz hem de çok...
bak,Vangölü vanavarına el salla MIHO can...
inan bu can/avar çoğu insanımızdan daha dost...

d.adıbelli-20/07/2007