1
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
2421
Okunma
’Öyle bir geçer zaman ki’ dizisinden esinlenerek duygularımı ifade ettiğim bir şiirdir...
’Anne’ diyerek ;
Yıkabilmekti bütün özlemini
Bir ailenin…
Gözyaşlarının damla damla değilde.
Sel olup akması gibiydi
O an ‘Anne’ diye seslenmek…
Bir annenin
Dört duvar arasında nefes alıp
Bilmediği bir hata nedeniyle
‘Anne’ sesine hasret kalabilmesidir
Yalnız olmak…
Bir çocuğun çaresiz bakışları içinde
Annesinin kapıdan içeri girmesini beklemesidir.
Özlem duymak…
Babasına da buğulu gözlerle
‘Gelme’ diyerek
Çaresiz ve korkmuş olduğunu anlatabilmesidir
Ufak bir çocuk olmak…
Yılmaz TAŞTEKİN…
5.0
100% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz