Aziz dostum duydum nutkum tutuldu,
Tuttuğumuz dallar tek tek kurudu,
Ecel arayıp’ta senimi buldu,
Yavruların öksüz kaldı Şahmeddin.

Peş peşe dizildi canlar yarenler,
Çiçeği burnunda biricik güller,
Of çekerek ağıt döküyor diller,
Yavruların öksüz kaldı Şahmeddin.

Gezdiğin yerlere bakar dururdum,
Gelenden gidenden her daima sordum,
Hep ağır işlerde kendini yordun,
Yavruların öksüz kaldı Şahmeddin.

Bu yetmedi bir de gurbet el çıktı,
Zalim gurbet bir çok yuvayı yıktı,
Sel oldu gözümden kanlı yaş aktı,
Yavruların öksüz kaldı Şahmeddin.

Uzun yıllar oldu seni görmedim,
Yalancı dünyada ben de gülmedim,
Binlerce gül açtı bir gül dermedim,
Yavruların öksüz kaldı Şahmeddin.

Son iki yıl oldu sık sık görüştük,
Mazimizi birer birer bölüştük,
Beraber ağladık beraber güldük,
Yavruların öksüz kaldı Şahmeddin.

Otuz yedi sene sonra buluştuk,
Söz ile sohbete yeni alıştık,
Torunların ile bir bir tanıştık,
Yavruların öksüz kaldı Şahmeddin.

Memlekette bir de bakkalın vardı,
Annen yaylalarda inek sağardı,
Köye lapa lapa karlar yağardı,
Yavruların öksüz kaldı Şahmeddin.

Ahmet Acar ne hoş anımız vardı,
Bir birine benzer yanımız vardı,
Amansız hastalık bedenin sardı,
Yavruların öksüz kaldı Şahmeddin.


AHMET ACAR / SİVAS 2010-10-06

Şahmeddin yıldırım köyümüzün sevimli bakkalıydı yaşca benden küçük olsada çocukluğumuz beraber geçen sevgili bir arkadfaşımdı.Allahtan rahmet diliyorum makamın cennet olsun.


TEŞEKKÜR :Şiirime ses olan sevgili şair kardeşim Erdal Söylemez bey’e
çok teşekkür ederim.