İstanbul’da öykücüler toplanarak gündem yapmış,
Hepsi de günümüzün önde gelen öykücüleri imiş,
Aralarında olmayan varsa bu önemli olmasa gerek,
Öykü zaten adı Üzerinde, ‘öykünmek’ten neşet eder…

Demek ki neymiş, birilerine öykünmek gerekirmiş,
Olmazsa elinde bir kitap bir defter olursa yetermiş,
Belki şiir olur yazdığın, belki masal, belki de roman,
Bundan sonra olursa olur, olmazsa akılda kalman…

Bir yerde kalabalık olursa yaklaşmak lazım, kimbilir!
Belki geçmişe belki de geleceğe yakılan bir ışık olur,
Yerinde durmak iyi değildir, kimseler göremez seni,
Yapacağın işin yoksa da biraz dolaş, iyi bellerler seni…

Öykücüler mi toplanmış, hikayeciler mi onu bilemem,
Her öykünün hikayesi de vardır, bilsem de söylemem,
Uzayıp gider anlatıldığında, masal olur, destan olur,
Bırakmazsan peşini kendini bilmez, bazen yalan olur…

Sözün sırası gelmişken türkücülere de bir bakalım,
Onların işi iyi, biz de onlar gibi türküler çağıralım,
Bu dünyanın stresi başka türlü çekilmez, bilmek lazım,
Aklımıza esen neyse ondan başlayıp sürdürmek lazım…

Öykücüler toplanmış, tutmayın beni, şimdi güleceğim,
Hangisi neler yazmış, toplayın onları, ben okuyacağım,
Bilen varsa beri gelsin, bilmeyen de dersini iyi çalışsın,
Sonra da edebince kenara çekilsin ve haddini bilsin…