Çoban Sülo bellediler.
Foterini simge dediler.
Mühendis fatihi söylemiyle.
Yol ve barajları gösterdiler.

Beyin gücü duru hala.
Hafızası gençlerden ala.
Söyler demokrasi söylemini.
Gördü ihtilal günlerini.

Yollar aşınmıyor gidenle.
Dönem yıpranıyor gelenle.
İşçi yürüdü bilgeyle.
Demirel baktı özveriyle.

Sanatın içinde hep oldu.
Sanatçılar şekilden şekile soktu.
Biri indirdi diğeri çıkardı.
Hoşgörüsü hep hayranlık bıraktı.

Yemedi çalıştı ülkesine.
Köylü kaldı şehirli yerinde.
Sevdi, sivrildi herkesçe.
Duayen oldu siyaset içinde.

Demir, el olamadı muhtıralara.
Aldı şapkasını çekildi kenara.
Silahlı gücüm yok söylemiyle.
İnzivaya çekilip girdi hapise.

Isparta dır memleketi.
Türkiye siyasetinde durur yeri.
Vatandaş bilir kendisini.
İnsanlığıyla sunuyor değerini

Sanatçıya değer verdi yürüdü.
Öğrencimin verdiği Atatürk kıyafet tablosuna sevindi.
Sundu ona içten gelerek sporcu saatini.
Kız olmasına bakmadan verdi değerini.

Ülkemde siyasi verilere damga oldu.
Son döneminde zamanı durdurdu.
Para yok, pul yok kasada.
Araba, ev anahtarı sundu vatandaşına.

Sen, ben değil o.
Türkiye ye damga vurdu gelmesi.
Duayen oldu geleceği.
İnsanlıkla buluştu hayran gidişi.

Yemeden sade kaldı ortada.
Ülkesini baraj, yollarla donattı bu arada.
Kırata bindi indi yürüdü.
Ispartalı Sülo zirve yaptı bitirdi.

Gül siyasetinde diken olmadı.
Halef selefi buluşturamadı.
Ayrılınca partisi dip buldu.
Zamanı geldiğinden tarih oldu.

Büyük kaldı içinde.
Cumhurbaşkanı da oldu ülkesine.
Dönemi bitti oturdu yerine.
Seveni çok, üzüleni azdır toplum içinde.