Bir eylül günü susmak için yazıyorum bu sefer...

Çoraklaşmış kelimelerimden bahsediyorum..

Ölüümlerine bedel dediğim mucizemdin galiba...

Birbirine kıyısı olmayan kentler gibiydik..

SAKLANIYORDUM İÇİMDEN.. KAÇIYORDUM SOBELEMEYE NİYETİM YOKTU BELKİ..

Güneş doğdu..Gecem saklıyordu yara izlerini..

Bir cemre düştü dalıma..

AYDINLANDIM..

SOBELENDİM..

Kabuklarım vardı..

KANADI...

ACININ ADI,HÜZNÜN TADIYDIM...

Acıya yar hüzüne bahar kılamazdım seni...

Gene zırvaladım heralde..

Boğuluyorum derdim karmakarışık sarmaşık dalları...

SUSARDIN..

Niye sustuğunu bilirdim aslında..

Hani koşarak gelirdin bazen bana..

Sormazdım neden diye..

Genelerde saççmalıyorum yine...

KIRILMIŞTIMYA...!!!

Aslında kırgın değilim işte..

KIRILACAK HİÇBİRŞEYİM YOKTA ONUN İÇİN..

Beyaz ne kadar çok yakışmış sana..

Omuz çekişin.

İç çekişim...

Amannnn işte neyse neee...

Eylül gecesii kendi kabuğuma kıstırıldım kendi tarafımdan..

Kalelerimi yıktım ..

Yazacaklarım çokta okumaya sabrı olan yok sanırım..

YOK YOK SANIRIM DEĞİL..KESİN...

KUSACAKLARIM BİTMEDİ ...ÖLÜNCE BELKİ....

Ne vakit kaçsam..

Yapışkan hüzünlerim döve döve içeri alıyor beni...

Anladım....

Derinden aşınan kayalıklar gibiyim..

Düşmem an meselesii..

YANA YAKILA GECEYLE SEVİŞİYORUM..

NE KADARDA ÇEKİCİ ZİFİRİSİ..

MEST OLDUM VALLAHİİ..

BENİDE HANİ GECE PAKLAR SANKİİİİ...

YA NE OLACAKTIKİİ

GÜNEŞE SEVGİLİMİ OLACAKTIM??

YADA MUTLULUĞA TEMEL KOLONU..

OLURMU YA ...

BANA YAKIŞMAZ HACIII..

HÜZÜN OLMUŞ BİR YARIMIZ..

MUTLULUK NEYİMİZE..

VARSIN ÜÇÜN BEŞİN HESABINI YAPMAYAN,

TUZU KURU VATANDAŞLARIMIZ ALSIN NİKAHINI MUTLULUĞUN..

BİZ ASLAN GİBİ HÜZNÜMÜZLE BAKİRE KALIRIZ..

Nekadar saçmaladığımın farkındayım..

Vallahi dersem yalan olur..

Saçmalıyorumda nekadar bilemem..

İŞTE ÖYLE KULAK ASILACAK BİRİ YADA BİRŞEY DEĞİLİM

ZIRVALADIK İŞTE..

AFFOLA..