Her şeyi karma karış! Anlamadım ülkemi!
Bahar ve yaz görmeden, güz göründü kış geldi.
Müthiş! Soygunda yarış, kavramadım ülkemi!
Her yanı yıktı geçti, önü alınmaz seldi.


Cümle emperyalistler, üşüşmüşler üstüme,
Su ne ki! Zehir dökmüş, ben bildiğim sütüme,
Hormonu çoktan geçtim, hınzır düştü etime,
Görünmeyen meçhul el, huzurumuzu çeldi.


Ne ticaret, ne sanat, ne ilim, ne de bilim,
Yerli yerinde değil, her birim, dilim-dilim,
Âile içinde de, kaybolmuş aklı-selim,
Böyle kasıp kavuran, süpüren, hangi yeldi?


Yönetim ve siyaset, zaten yüz yıldır şaşkın,
Oyunu yazan mahir, oynayan ondan pişkin,
Boğazın sağ, soluna, serpilmiş; yavuz şişkin,
Geri kalanın başı, bunlara göre keldi!


Yeryüzünde var mıdır bize benzer bilmem ki?
Çocuk oldum, genç oldum, yaşlı oldum, gülmem ki!
Bu gidişle huzurlu, gözüm yumup ölmem ki!
Yüreğimi şu hicran, ilistir gibi deldi.


Yinede yıkılmadı, hayret! Dimdik ayakta,
Ay yıldızı duruyor, şükür yaslı bayrakta,
Bir gün, sahip çıkacak; yeşeriyor çorakta;
Bana umut yükleyen, el de görünmez eldi…



Salih Yıldız…04.10.2010







.