Bir ıslaklık düşer ruhuma
Yüreğim mi ıslanır, gözlerim mi buğulanır bilemem
Zamana küserim seninle diye bensiz
Yırtarım yarınları takvimlerden
“ Bir gün” koyarım her yaprağın yerine
Bilirim birisi “Bugün” olacak sonunda
Yaşadım diyeceğim tebessümünü
“Bakışlarının beyazlığına dokundum!” diyeceğim
Gülümseyeceğim…

Elimdeki boşluğu tartarım
Diğerinde hayatım olur bütün ağırlığı ile, boşluğa kavuşamam
Baharları sayarım parmaklarımla
Beşinciye ulaşamaz bir türlü
Hayallerimi çıkarmak isterim geriye gün kalmaz maziden
Boynu bükük bir yüreği seyrederim baktığım aynalarda
Hüzün çarpar göğsünde
Gönlünde yalnızlık ağlar

Ayak izlerime bakarım geriye dönüp
Ya başka iz yok yanında
Ya da bir bilinmez rüzgâr silmiş izleri
Maziyi darağacına çekmek isterim yargılayıp
Ya ip olmaz ya cellât
İşte o an seni düşünür
Hayaline tutunurum
Ellerinin sıcağından çalarım yüreğime koymak için
Bir tutam pembelik yanaklarından
Dostluğu taşıyan bakışlarından çalarım usulca
Serperim yarınlara
Ne olursun hep gülümse
Hep iyiyim de, mutluyum de
Öldürme hayallerimi sakın, ölürüm
Üzülürsün
Bir gece ansızın dizinin dibine gömülürüm

Sen mi geldin aklıma
Şafak vakti de değil, nedir bu çiğ taneleri yine
İçime saplanmış sızının söyle anlamı ne
Hep hayal ediyorum ya
Bir gün, bir gün söyle n’olur
Dokunabilecek miyim ellerine
Yine ıslaklık boğuyor düşüncelerimi
Yine ıslandım
Söylemek çok zor lakin
Ben yine hayallerimle yalnız kaldım
Yalnız kaldım…