Kuzey ırakta hainlerin kamp duvarlarını döverken mermilerimle
Seni düşünüyordum ana
Sana kavuşmam için savaşıyordum senden aldığım cesaretimle
Roketimi her ateşleyişimde umut katıyordum zamana

Üzerimde şehit düşmüş Zafer binbaşımın kanları ana
Taş olmuş yüreğim
Kirpiklerimde donmuş gözyaşım
Az yakınımda er arkadaşımın kopmuş kolu
Savaş bu sana
Yok orta yolu
Yok orta yolu


Binbaşımın hesabını sordum her inde kıstırdığım her ite
Ve hiç kulaklarımdan gitmedi:
“seni ben bu vatan için doğurdum, oğlum!”
deyişin
ölümü göze almıştım vatan için

tam bitmişti zor günler ana
sana
senin düşüncelerine has bir evlat gururu ile döndüm
ellerini öptüm doyasıya

o güzel
o ana ellerin babamın şiirlerinde kadı ana
dün kırkındı
İstanbul’dan köye geldim
seni aradım odalarda
koltuklarda
kokunu kokladım
yüzümü sürdüm senin oturduğun yerlere
kocaman kırk gün oldu sen yoksun ana
senin oturduğun koltuklar bomboş
yapayalnız
senin yokluğundan akıyor gözyaşımız

bugün beni kendi halime bırakalı kırkıncı gündü ana
mezarına geldik gördün mü beni
babam sesli yasin okudu
ben mezarını suladım göz yaşlarımla
bugün anladım babamın dualarında sevda vardı
bugün anladım babam ne çok seviyormuş seni

unutmadan söyleyeyim sana ana
ablamın küçük kızı,Meri
öz torunun olmamasına rağmen
çok seviyormuş seni be ana
cenazen günü bir köşeye oturdu
iki saat sessizce ağladı
kollarından dizlerine aktı hep gözyaşları
taaa ayaklarına kadar ıslandı pantolonun paçaları
bir görecektin senin giysilerini yüzüne sürmesini
onları tek tek elden geçirip ütüledi
ablamın kızı Meri var ya
seni çoook, çok seviyormuş
seni çok seviyormuş be ana

evimizin hüznü sadece senin yokluğun ana
biz seni çok seviyoruz
Allah rahatlık versin ruhuna