Doğa'nın ölümü, coşkunun yerini dinginliğe bıraktığı mevsimdir Sonbahar.Hüzünlerin doruğa tırmanışıdır.Göçtür.Kızıla dönüşmüş her yaprak yere savruluşunda ömürden azalmış bir günün belgesidir.Tüm ümitlerin yok oluşunun habercisi gibi.Yeşerir mi ümitler, cıvıl cıvıl olur mu sahil bilinmez.Nedense ölümlerin çoğunu da Sonbahar kucaklar.Yaprakları olduğu gibi insanları ve onların duygularını da tıoprakla harman eder.Boşuna mı denmiştir."Ömrümüzün Sonbaharı, son demi..." diye.Esen her deli rüzgar o'nun nefesi gibidir."Umur Bey" daha farklı bir yol alır mavi sularda.Çok uzaklara götürüldüğünü söyleseniz de , içinizin beyazlığı ve pembeliği zaman ve mekan tanımadan her yerde aynı canlılığını koruyacaktır umarım.Sonbahar'a rağmen...Zemherilerde Ağustos gibi...
Güzeldi.
Kutluyorum.
Selam ve saygılarımla.