Sen değil mi adına şiirler yazdıran
Sen değil mi bana aşk sancısı yaşatan
Hüzünlü gecelerde teselli arayan
Geceleri masada oturan
Sen değil mi sevdiğim sen değil mi

Teselliyi kollarımda bulan
Yaşanmış acılarına yoldaş arayan
Ayakta durmaktan yorulup
Hayata isyanı basan
Dünyaya meydan okumaya çalışan
Sen diğil mi sevdiğim sen diğil mi

Ben senden uzaklaştıkca
Ardım sıra beni arayan
Yok olmamı istemeyip
Var olmamı sağlayan
Şimdi ben varım sen de yok olan
Sen diğil mi sevdiğim sen diğil mi

Fırınlanmış kalbim kor ateş gibi
Tutma kalbimi kavurmasın ellerini
İçim yanar incinirse bedenin
Unuturum sanma
Gizdir içim de en büyük sevgin
Beni unutup giden sen diğilmisin


Her zaman korkan oldum ben sende
Hancer misali vuruyorsun en derinden
Körüklersen kalbimde sevgini
Ölüm ecelim olsada affedemem ben seni
Aç olan kalbimi doyuransın
Doyurupta karanlıkta kaybolansın


Bir temel kazdırdım dibi derin
Harcına ekledim en büyük sevgi
Harmanladıkca ağladım sevdama
Bir bir ördüm anılarımı tuğlalarına
Saclarımı sacak yaptım haykırıcasına
Adını ikimizin aşkı koydum

Seni hadırladıkça her zaman sarsılıyorum
Deprem yarattın çekip gidişinle
El açtım yalvardım geri dön evimize
Kalbim yaşanmışlar girdabı oldu
Bedenim ayakta durmaya çalışıyordu
Bana bunları yaşatan sen diğilmisin

SeN DeĞiLmİsİn

Remziye Çelik