Beni anlatacağım şimdi, işte: ben.
Severim kendimi, varım her düşte ben.
Ukalalık yapmam, bilirim ben beni.
Âşık olurum bana, bu gidişte ben.

Açtım gözlerimi bir temmuz ayında.
Yoktum altmış ihtilalinin payında.
Çocuktum, yıkandım Çarşamba Çayında.
Çalıştım okumak için, nice işte ben..

Başarılı oldum okuduğum her okulda.
Tanıdıkça hayat buldum ben, O kulda.
O’nu buldum, hem fikir, hem kalp hem akılda.
Hakkıyla tanımamıştım Resulü, başta ben.

Şiir yazıyorum diye, bana şair dediler.
Çok okuyor bu, bir gün delirir dediler.
Okuyunca ağzına pek yakışır, şiir dediler.
Bu alanda tuz oldum sanki her aşta ben.

Dikkatimi çekmedi yalnızca şiirsel dizgi.
Beni benden aldı sanki söylenen her ezgi.
Her şeyi anlamamı sağladıkça bende sezgi.
Rabbimi gördüm, çiçekte, böcekte, hatta taşta ben.

Eğitimci olmak istedim, eğitimde okudum.
Yıllara yılı gönüllere; sevgi, saygı dokudum.
Şarkılar söyledim; olmasa da elimde sazım, udum.
Bir ezgiyle mesh olurum, hâlâ bu yaşta ben.

Mustafa Erol