1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
973
Okunma
Başlarken,
teni çizildi acının ilk,
kırmızıydı akan..
İçine çekti de,
yine siyah göründü,
toprak.
Bu ikilikten,
sancısız doğdu kin,
şahlanarak.
Kuytu yerlerde yaşadı.
Bir sonraki acıya,
kundaklanarak.
Ateş,
su gibi sarmayı öğrendi,
iblisinden.
Sakladı içine düşeni.
Giz/ledi.
En bilge elin,
maharetinden doğdu.
İki ucu keskince..
Sinsice emzirdi, besledi.
Asırlardır,
hiç ihanet etmedi,
tunç yüzlü kılıcına,
tahta kın.
Yazıldı,
Sümer’den beri.
Hokkasında mürekkebi zehirliydi.
Kalbe giren acının.
İşte bu yüzden diye haykırdı,
Babilli bilge rahip.
Mahlası ölümdür,
ayrılığın.
Cevap Yaz