Hiç düşündün mü ?

Sevda dediğin !

Doğum ölüm arası

Bu kör olası yaşantıda

Üç yüz altmış beş günün

Kaçına tekabül ediyor ?



Kaç gün ağıtlar yaktım

Kaç gün yollarını gözledi, gözlerim

Kaç gün dualar etti bu dilim

..Ve kaç gün boş kaldı bu çingene avuçlarım

Bilmezsin



Kaç geceler ağladım

Kaç geceler kahroldum yokluğunda ardından

Kaç içli şarkıda bağrımı yumrukladım

Kaç kez adını haykırdım duvarlara

Kaçıncı kadehte sızdım

Bilemezsin sevgili



Şirazesi dağılmış romanın

İki yüz kırk altıncı sayfasındayım

Hiç bilinmedik sevda piyesinin

Üçüncü sahnesinde duruyorum

Kadın kahraman bir türlü gelmedi sahneye

Yarım kalacak oyun

Yarım kalacak sevda

Hayal kırıklığıdır yaşatılan sevdaya

Hüsrandır sahnelenen yıllardır



Ey sevgili

Benim de hayallerim vardı

Benimde düşlerim vardı belli belirsiz çocuksu

Kumdan kaleler gibi

Ard,ardına yıkıldı

Oysa seninle başlamıştı bu hikaye

..Ve seninle devam edecekti

O gün

Karalar giymişti gün

Yüreğime kök salan duyguları

Nasıl söktü yerinden



Sen

Sen ey sevgili

Pişman olsan da artık nafile

Çünkü buzla kaplı yüreğime hapsettim sevdalarımı

Kapattım kapılarını gönül köşkümün

Zaman akışını sürdürürken sormadan

İnzivaya çekiliyorum sessizce

Kimseler arayıp bulmasın diye



Diyorum ki şimdi ben

Bir tufan olmalı şu deli yürek

Vefasızlık duygusunu silmeli

İhaneti Dünya’mızdan sürmeli

Sevenlerin yüzleri hep gülmeli

Tüm insanlar “sevgi”denen şu duygunun kıymetini bilmeli


Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz