A ğlamak, sızlamak,nâfile artık
N e ben eski ben, ne annem annem
N e zaman “ öldü dendi “ her yer karanlık
E ridim, ufaldım, titredim dem dem
M adem ki yoksun mâdem, varlığım neden?

A rtık sabah olmuş, güneş’i neyleyeyim!
N eyleyem sensiz güneş ‘i? annem annem
N asıl tir titriyorum derbederim heder’im
E llerin uzat, sım sıkı tut ellerimden
M uhtâcım, bırakma tut anneciğim

A ğlamakla geleceksen, coşayım ağlamaktan
N uru aksın gözlerimin, uğruna körleşeyim
N âr ‘ınla yanmışım,kor kor ‘um tutuşmaktan
E srâr ‘ı kayboldu ölüm’ün,bende kim ‘inim?
M akber ‘deyim! sessiz, korkuyorum uyanmaktan

A zgın yüreğim! gem tutmuyor! gem vurayım!
N afile çırpınışım, sensizliğe annem!
Neye yanayım,bilmem! ne menem yas tutayım
E l hak “ölüm “ “ mutlak son! “ boyun bükük be annem!
M akberine sımsıkı sarılıpta ağlayayım!

A ldın beni benden, gittin bensizliğe
N asıldır sensizlik? sorma! gitsin annem
N asıl katlanacağım acep! sensizliğe
E llerin-ellerimden çekipte gittin annem!
Masal oldun! aylardır! ekim geliyor annem!

A aah ne evimizde tad var, ne köyümüzde
N e yaylalarda kaldı, ne bende annem!
N eyleyim! tek tesellim var, “ öykümüzde “
E y gidi doyamadan öksüz bıraktın annem
M evla ‘ ya rücû ettin, yüreğimizde elem!

A rtık yokluğuna tahammülüm “ öyküm olacak
N asıl olacak sa bilemem olacak annem!
N azlım “ gitti tek “ nazlım “ o kalacak
E y gönlümün sultân! ı, baht’sız keder’li annem
M urad ‘ına doyamadan göçüverdin bir tanem

A ylardan “ ekim “ hazan! yaprak dökümü
N asıl hazan’a karışıp dkülüp uçtun annem!
N e zaman hatırlarsam o üç ekim gününü
E llerim ellerini tutmak istiyor annem!
übarek gül yüzünden öpmek istiyor annem

A nnem annem hakkını helal et annem!
N asıl muhtacım sana, bir bilsen annem!
N âçâr ‘ım, müzdarib ‘im,soldu gül zâr’ım annem!
E kim ayı gelende geleceğim koynuna
M akber’inde gül yüzüne, yüzüm sürecem annem! ! ! ! ! ! ! !