Dudakların hiç darıldımı sana
Canı yanar dikili kumaş konuşamayınca
Acısada için tüm bunlara
Korkmazsın beyninin hükmünden kanayacak olan yaraya
Sen bilirmisin o hasrete dayanamayan yağmurları
Alışıyor insan geçmeyen duraklarda, bekleyip durmaya
Kaldırım taşlarıyla arkadaş olmaya
Soğuğa aldırmayıp, sensizliğe meydan okumaya
İçtenlikle yazılan satırları yoksaymaya
Kelimeler düğümlendimi hiç
Düşündüğün oldumu o yeli
Acıyı unutturdu bana, acıların çelişkisi
İçimde kanayan, geçmeyen asıl sevgili
Geçen yıllar düşürdü beni
Belli ki gitmedim o selden geri
Peki bitiren neydi beni
Getiren bu kadar önemli mi
Gönderen benken seni
Senden kalan o hoyrat gülümsemen şimdi
Rüzgarın saçlarındaki esintisinde gizli
Özlemim bırakmalı artık yerini gelen bahara
Sonbaharda açmalı narin ince papatya
Gücü yetmediğinde, pes ettiği zamanlarda
Dokunmalısın toprağına gözyaşlarınla
Cansuyuyla kurutulmalı, kabuk tutmayan o yara
Benim içimde geçmeyen yara
Zifir kaşlı geçilmezim o yar’a...

HARİKA BİR ŞİİR.
KUTLARIM.
SAYGILAR...