Tutsaktı ellerim
Kelepçeli değildi
Kalbim gibi…
Bir anısı vardı aklımın
Dumanı üzerinde
Üfledi üfledi geçiremedi.

Hep son hep son diyordu
Oysa hep yeni baştan alıyordu
Güneşli güneşsiz
Yağmurlu yağmursuz
Canına söz geçiremeyen
Mendil satan bir dilenci.

Aşk olsun demeyi seviyordu
Saklanmaya bayılıyordu
İş tutunmaya geldiğinde…
Gelmesin olur mu?
Öfkeleniyorum…
Umursamaz tavrına,
Kendini vazgeçilmez kılan kibrine,
O yalan gülüşlerine…

Sonra oturmuş bir halde buluyorum
Bir kaldırım kenarında
Ezgin bir sokak kedisi
Alıyorum kucağıma
Yara berelerini iyileştiriyorum.
Sütünü verip sevmek istiyorum.
Sonra mı?
Tırmalayıp kaçıyor.

Kalıyorum kalbimin üzerinde
Tırnak izleri.
Hikayelere bayılmıyorum
Anlatıyorum soranlara gerçekleri.
Şaşırıyorlar…bu bir savaşım diye
Haykırıyorlar.
Dudağımın kenarındaki
Eğreti gülüşten arta kalanlar
Diye ekliyorum…
Hemen susturuyorlar…
Susuyorum!



Doğuşan Işık