tutunacak bir dal arıyor insan!
sığınmak amacıyla,
kimi sefaleti yaşar!
kimi dargındır hayata,
sende!...işte sende!..

böyle bıraktın çaresizce giderken!
neden?
anahtar nedir bilmezdim,
ilk defa anahtarla açtım kapıyı;
yoksun yok!
bomboş odalar sensiz kokuyor
çalmadık kapımmı kaldı!
söylenmedik lafımmı kaldı.

bir günde yaşlandı anılarım!
birgünde koptu fırtınalarım,
sokaklara vurdum kendimi,
köşe başlarında şimdi;
en sevdiğim yanlarım.

artık giremiyor ayaklarım!
girmiyor sensiz içeriye,
kahrolası adımlarım,
ilk defa sensiz olmayı yaşadım;
senin tırnağın olamadım.
sen böyle değildin
sen yeşil bakınca güzeldin
gittin..terkettin.

neyi erken yaşadıysam,
bilirimki yanılmışım
biliyormusun;
umudumu kaybetmedim
ben,ben varya ben
inan
sensizliği haketmedim.
mahallenin hiç tadı yok.
sokaklar sensiz ,sessiz!
herşeyin bir çaresi
olsada bile;
çaresizim...çaresiz.


duygularınşair