Daha ilk gördüğüm an, içimi aydınlatan
O kara gözlerinden, şimşekler çaktı yârim.
Ne kömür nede körük, hiç birine gerek yok
Cemre düştü gönlüme, beni de yaktı yârim.

O yârin duvarında, olabilsem bir helik
Eliyle düğmelenen, yâr göğsünde bir ilik
Sendeki o saf sevdâ, öyle ki ılık ılık
Beklenmedik bir anda, içime aktı yârim.

Beni del’etmek için, en güzel giysi giymiş
Sabahın seher vakti, gözüme düşen çiymiş
İşini iyi bilen, nede güzel çiftçiymiş
O aşkın has tohumun, kalbime ekti yârim.

Şu soru sorulmaz mı, bu güzelin suçu ne?
Genç yaşında baksana, karlar yağmış saçına
Beklenmedik bir anda, kalbimin tâ içine!
O aşkın kor ateşin, mangalla döktü yârim.

Üzerine giydiğin, elbisendeki yenden
Öyle anlar olur ki, seni senden ve benden
Kıskanırım ben seni, seni kendi gölgenden
“Yüzünde göz izi var, sana kim baktı yârim.”…

19/09/’10
Hanifi KARA