Bu Asker ocağından sana son mektup Anne
Artık zaman kalmadı fazla yazamam uzun
Sakın ola üzülme ben Hakk’a yürüyorum
Şehadet şerbetini içmek üzere guzun

’Askerlik yatma yeri değil’di biliyorduk
Göreve çıktık bugün, güneş altında yandık
Yürüdük saatlerce ben ve arkadaşlarım
Üç-beş korkak çakalın inlerine dayandık

Hainler kayaların arkasına indiler
Korkusuz bedenlerden geniş bir çember ördük
Yüreksizdi hepsi de, fare gibi sindiler
Mağara girişinde bir-ikisini gördük

Levent Astsubay birden ileriye atladı
Gözlerimde canlandı Türk’ün büyük mazisi
Hüseyin’in yanında el bombası patladı
Onlar artık Ülkemin şanlı birer Gazî’si

Namertlerin peşinden korkusuzca giderken
Kahpece bir tuzağın yayına bastım Anne
Sana doğru koşamam, bacaklarım yok artık
Parça parça bedenim, mayına bastım Anne

Bayrağa ve Silaha el koyduk, yemin ettik
Bitecek lanet terör, ölmeyecek bebekler
Dedim ya hiç üzülme, hatta aksine sevin
Gideceğim o yerde beni Peygamber bekler

16,07,2007 Gınalı Guzun