Ne sen beni dinledin,
Ne de ben kendimi sana anlatabildim.

Sanki bir yalan gibi girdin dünyama,
Güzellikleri yaşatmaya başlamışken bir anda,
Seni, senden çok düşünmeye başlamışken bu zamanda;
Çekip gittin, bıraktın düşlerimle beni baş başa.
Gerçeği anladım, sen gittikten sonra.

Bir gül gibi kurudun hayallerimde,
Bir çiçek gibi soldun hayatımın bahçesinde,
Bir hatıra gibi kaybolup gittin hayatımın penceresinde,
Gerçeği anladım, sen gittikten sonra.

Böyle olmamalıydı;
Yarınsız hasret akşamları misali, böyle bitmemeliydi;
Sen gidince;
Yavrusunu kaybetmiş kuş misali, çırpınıp durdum hayatın çerçevesinde,
Çaresizlik girdabında boğulup gittim,
Anlamsızca karanlık yarınlara,
Yarınsız akşamların koynunda,
Gerçeği anladım, sen gittikten sonra.

Aşkının gölgesinde huzuru buldum, çalıp gittin sessizce,
Gökkuşağının nazlı renklerinin ufukta kaybolması misali;
Bıraktın bir başıma beni çaresizce,
Bu yalnızlık bitirir beni sessizce,
Gerçeği anladım sen gittikten sonra

Son pişmanlık faydasız, yıllar geçtikten sonra,
Çırpınışlar anlamsız, bu aşkı bitirip çekip gittikten sonra,
Dönüp bir daha bakmam, terk edip giden yalan zamana,
Gerçeği anladım, sen gittikten sonra.

Aynı zamanda, farklı adreslerdeyiz.
Ben mutsuz, sen umutsuz, acılar içerisindeyiz.
Gel git misali, anlamsız düşünceler içerisindeyiz.
Gerçeği anladım sen gittikten sonra.


ZÜLKÜF KILIŞÇI