Derdim çoktur devasını bulmuyor,
Söyle bana Bayram benim neyime?
Kalbim de kırık var tamir olmuyor,
Söylen bana Bayram benim neyime?

Dertlerim çok sırasını bilemem,
Yolum uzak oralara gelemem,
Adresin yok gelsem bile bulamam,
Kâbus düş’üm Bayram benim neyime?

Sevdiceğim kına yakmış eline,
Kollarımı saramadım beline,
Konamadım " E... ’imin" gülüne,
Garip kuş’um Bayram benim neyime?

Eller zaten yüzümüze gülmüyor,
Eski dostlar ‘meram’ımı bilmiyor,
Yeni dostlar Bayramda da gelmiyor,
Gözde yaş’ım Bayram benim neyime?

Bayram gelir yeni ‘urba’ giyemem.
Kimselere bir şeycikler diyemem.
Can yoldaşsız yemeğimi yiyemem.
Soğuk aş’ım Bayram benim neyime?

Arkadaşım yüreğimi yakıyor,
Zalim eller can evimi sıkıyor,
Dost dediğin uzaklardan bakıyor
Dertli baş’ım Bayram benim neyime?

Aşk yeliyim cânânıma eserim.
Kıymet bilmez sevdiğime küserim.
Belki bir gün selâmı mı keserim.
Eğik kaş’ım Bayram benim neyime?

Ozan Seveni’ yim sevilemedim.
Bunun sebebini ben bilemedim.
Şu yalan dünyada hiç gülemedim.
Bahar kış’ım Bayram benim neyime?

(Meram’ım,“derdim”) (Urba,“elbise”)

“03 Eylül 2010 Cuma, Saat: 05.50”


Ozan Seveni
Âşık, Salih ARMAĞAN
Şair, Yazar.