2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1476
Okunma
Morçatıya sığınmış kadınlarlaTelevizyonda 2000 li yıllarda yapılan röportajlardan etkilenerek yazdım. Fazla edebi özelliklerini düşünmeden, duygularımı aktardım.
Şirinde olmaz uyak.
Uzun yola gitmez ayak.
Şu ay yüze niçin dayak,
Atıyorsun be ademim.
Görmez sende hiçbir bahar,
Yine de gözüne bakar.
Hala sana yalvar yakar,
Ediyorsun be ademim.
Mutlu olur bir gül ile,
Muhtaçtır hep tatlı dile.
Sen de bunu bile bile,
Cefa etme be ademim.
Sana verir bardakla su.
Senden fazla onun usu.
Birazcık Allah korkusu,
Bilmez misin be ademim.
Korku ancak güder davar.
İtaatse; saygılı yar !
Bu dünyanın ahreti var,
Çekmez misin be ademim.
O olmazsa olamazsın.
Evladını bulamazsın.
Helâlinden ölemezsin,
Bilmez misin be ademim.
İlhan’ım sana yazarım.
Yaptığına çok kızarım.
İşitmez misin azarım,
Sağır mısın be ademim.
(Morçatı kadınlarının gördükleri eziyete ithafen yazılmıştır.)
Cevap Yaz