3
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1414
Okunma
sabah ciyi ile ıslanmış bir gonca
aşkını ilan etmek için uyandı yatağından
güneşe baktı aşkı kalbinde saklı
güneş güldü sende gel bana hadi dedi
gonca çiylerden yaşlarını silkeledi
damlaları aktı toprağa sonsuza doğru
güneş aldı goncanın ellerini eline
taşıdı onu açmalara
sonra zaman geldi gonca için
veda etti buyuk aşkına
kalbi kırıktı güneşe aslında
güneş güldü onun yalnızlığına
toprak ise açtı kucağını ona
gel dedi sonsuz aşkına
gonca titredi yalnz güneşsiz gelmem
güneş güldü ben oraya asla gelmem
toprak dedi ey gonca unutma beni
çünkü kökün bende bilesin bunu
ve gonca güzel bir gül olarak soldu soldu ve toprağ döndü
sonsuz sandığı güneş aşkı
bitti bitti ve toprak goncayı örttü eritti kendine mal etti.
5.0
100% (3)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz